Mesaneye Botoks Uygulaması
MESANEYE BOTOKS UYGULAMASI
Prof. Dr. Bülent Çetinel
|
|
Bu filmde mesanesindeki kontrolsuz kasılmalar nedeniyle idrar kaçıran bir hastanın mesanesine botoks uygulanması gösterilmektedir. Uygulama Prof. Bülent Çetinel tarafından gerçekleştirilmiştir.
Öncelikle endoskopik bir cihazla (sistoskop) mesaneye girilmekte ve sistoskopun bir kanalından mesaneye ilerletilen endoskopik bir iğne aracılığıyla mesane düz kası içine, yirmi ayrı noktaya her noktaya birer ml olmak üzere toplam 200 ünite botulinum toksini enjekte edilmektedir. 100 ünite botulinum toksini 10 ml serum fizyolojikle sulandırılmaktadır.
Botoks uygulaması öncesi hastada idrar kaçırmanın nedeni ürodinamik tetkikleri de kullanılarak ortaya konulmuştur.
Botoks uygulaması sırasında hastalarda idrar yolu mikrobik iltihabı olmamalıdır ya da olan iltihap antibiyotikle tedavi edilmiş olmalıdır.
Uygulama endoskopik (kapalı) bir girişimle ameliyathane şartlarında ve sıklıkla hafif bir anestezi altında gerçekleştirilmekte ve 10 -15 dakika kadar sürmektedir. Uygulama sonrası hasta birkaç saat hastanede kalmakta ve daha sonra evine gönderilmektedir. Bu uygulamanın en önemli yan etkisi idrar tutukluğu veya tam idrar yapamama durumudur.
Bu yan etki hastaların % 20 sinde görülebilmektedir. Dolayısıyla idrarını kendisi yapan hastalarda bu yan etki hasta ve yakınlarına girişim öncesi mutlaka anlatılmalı ve onay alınmalıdır. İdrarını günde 3-4 kere sondayla kendisi ya da bir yakını aracılığıyla boşaltan idrar kaçıran hastalarda ise bu yan etkinin önemi yoktur.
Mesanesinde kontrolsüz kasılmalara bağlı idrar kaçıran hastalarda, mesaneye botoks uygulanması sonrası idrar kaçırma çoğunlukla kaybolmakta ve bu etki hastadan hastaya değişmek kaydıyla 4 ay ile 12 ay arasında devam etmektedir. Etki süresi sona erdiğinde botoks uygulamasını tekrarlamak gerekmektedir.
Bu hastada enjeksiyon sonrası hastanın idrar kaçırması kaybolmuş ve hasta 6 ay süreyle kuru kalmıştır. Bu süre sonunda hastanın kendi isteğiyle mesanesine tekrar botoks uygulaması yapılmıştır.
KAYNAK:
Prof. Bülent Çetinel’in hasta arşivi